„Niepowszechny spis artystów” part V: „Beta tales”. Sebulec / Andrei Isakov / Jakub Wróblewski. Wystawa

„Dane to wrażliwa sprawa. Odkąd nie sposób oddzielić digitalnego od niedigitalnego dane stały się częścią nas samych, a bazy danych przybrały formę cyfrowej pamięci zbiorowej. Ludzkie uśmiechy i smutki, opowieści o sukcesach i porażkach zapisane są w postaci danych na dyskach tego świata. Wrażliwe czy nie, wykorzystywane w zależności od intencji mogą niszczyć lub budować. Z pomocą uczenia maszynowego, Sebulec, Isakov i Wróblewski dokonują czułego gestu tworzenia nowych narracji z tego, co już znamy, przekształcając naszą zbiorową pamięć w zbiorową wyobraźnię” – mówi kuratorka wystawy, Kat Zavada.

„Beta tales” to trzy opowieści o otwartej formule, uchwycone w procesie, morfujące, czekające na swój pierwszy test. Nie można ich dotknąć, lecz w moich fantazjach są perwersyjnie śliskie, wydają syntetyczny dźwięk pod naciskiem dłoni. Czy tylko ja marzę o dotykaniu ich, czy może one także pragną mojego dotyku? – zastanawia się kuratorka wystawy, Kat Zavada.

„Wróblewski snuje wizualną narrację o taktylności poprzez 18-elementową grupę rzeźbiarską stworzoną z toreb powietrznych, elastanu, lycry, próżni oraz betonu. Choć ich abstrakcyjna estetyka drwi z mojego neurotycznego poszukiwania celowości, spekuluję o ich przeznaczeniu – ergonomiczne pancerze, a może kolumnady zamknięte w chmurze z tworzywa? Obiekty powstały na bazie prototypowania wizualnego z wykorzystaniem modeli językowych takich jak: Python, TensorFlow i PyTorch, towarzyszą im projekcje z obiektami zaprojektowanymi w wyniku głębokiego uczenia” – objaśnia kuratorka wystawy.

„Poprzez gipsowe reliefy przedstawiające baśniowe stworzenia o bujnych grzywach, czy atletycznych torsach pokrytych łuskami, Sebulec tworzy fantazyjny świat, w którym pragnę zamieszkać. Rozwijając budowane przez siebie od lat uniwersum, tym razem powołuje bohaterów powstałych z połączenia bóstw antycznych, roszady algorytmów i charakterystycznej dla siebie fandomowej estetyki.

Queeruje kamienną powagę mitologicznych postaci męskością delikatną i miękką, jak futro antropomorficznych stworzeń furry. Punktem wyjścia dla fizycznych obiektów są grafiki generowane przy użyciu Stable Diffusion. Tytuł „Sześć palców, trzy ogony” odnosi się do błędów i glitchy w procesie generowania. Ostatnia opowieść to historia o przeznaczeniu, technokratycznym spirytualizmie, a może niewinnej zabawie?” – mówi kuratorka, Kat Zavada.

„Doświadczenie gamingowe Oracle stworzone przez Isakova to współczesna wyrocznia w estetyce DOS. Chęć poznania przyszłości towarzyszy nam od zawsze niezależnie od tego jakiej formie dywinacji powierzamy swój los – delfickiej wyroczni, kartom tarota czy aplikacji Co-star. Oracle pod wpływem halucynacji odpowiada na nasze pytania o fatum lub pomyślność, a także prowadzi wewnętrzny dialog. Doświadczenie oparte jest o Large Language Model – wyjaśnia Zavada.

To już piąta odsłona projektu „Niepowszechny Spis Artystów”, podczas której Galeria Salon Akademii prezentuje osobowości i zjawiska artystyczne będące w kontrze do mainstreamowego nurtu. Podobnie jak wszystkie poprzednie, wystawa z tego cyklu proponuje zupełnie inny język sztuki, daleki od postaw polemicznych. Cykl skupia się na tym, co niepowszechne, nie zawsze popularne, ale niosące ważne i istotne treści.