Tworzenie wystawy poświęconej studentom, studentkom i wykładowcom biorącym udział w Powstaniu Warszawskim było odsłanianiem warstw pamięci. Odkrywane mikroświaty zaskakiwały bogactwem wątków. Nie można było ich w żaden sposób porównać, bo na losy i działania każdego z twórców traumatyczne doświadczenia wojny i powstania wpłynęły inaczej.
Tworzenie wystawy poświęconej studentom, studentkom i wykładowcom biorącym udział w Powstaniu Warszawskim było odsłanianiem warstw pamięci. Odkrywane mikroświaty zaskakiwały bogactwem wątków. Nie można było ich w żaden sposób porównać, bo na losy i działania każdego z twórców traumatyczne doświadczenia wojny i powstania wpłynęły inaczej.
Przedefiniowanie twórczych działań
Dotykając ich życia w postaci dokumentów, fotografii i prac plastycznych, łatwo wyczuć głębokie pęknięcie oddzielające materiały z okresu studiów i beztroskich plenerów od opisów działań bojowych jednostek, w których znaleźli się podczas powstania, a także ich późniejszej twórczości. Czas ekstremalnych przeżyć, wobec których stawali obnażeni jako ludzie, ale także jako artyści, zmuszał ich do zupełnego przedefiniowania twórczych działań. Nie tylko w rzeczywistości wojennej, lecz także powojennej, która była kolejnym wyzwaniem.
Nowe spektrum artystycznej wrażliwości
Dla tych, którzy przeżyli, Powstanie Warszawskie stało się nie tylko motywem, z którego bezpośrednio lub pośrednio czerpali w swojej twórczości. Stworzyło też nowe spektrum ich artystycznej wrażliwości. Dla wielu stało się stygmatem, gdy w latach powojennych musieli ukrywać swoją przeszłość, wykreślić podziemną walkę ze swoich życiorysów. Dopiero czas przywrócił należne im pamięć i chwałę.
Studenci i wykładowcy ASP w Powstaniu Warszawskim
Można było jedynie przez wybór postaci prezentowanych na wystawie pokazać różnorodność działań artystów w tym przełomowym dla historii miasta momencie. Bohaterowie tej wystawy nie tylko walczyli z bronią w ręku, lecz także utrwalali walkę na kliszach fotograficznych, ratowali zabytki, tworzyli propagandowe prace plastyczne, pracowali na różnych szczeblach podziemnych struktur.
Jedyne zachowane kolorowe kadry z Powstania Warszawskiego
Każda z prezentowanych postaci jest opowieścią – niezwykłą, barwną jak zdjęcia zniszczonej Starówki autorstwa Ewy Faryaszewskiej. To jedyne zachowane kolorowe kadry z Powstania Warszawskiego. Film o poległej młodej artystce jest już na ukończeniu. Losy innych, np. Wincentego Gawrona, to również niemal gotowy materiał na filmową produkcję.
Powstańcy – artyści i artystki – pozostali z nami w zabytkach, które ratowali, pozostawionych świadectwach swoich przeżyć, monumentach, budowlach i dziełach powstających w czasie odbudowy. Walcząc, ginąc, podnosząc Warszawę z ruin i tworząc w okresie powojennym, wrośli w tkankę miasta, ciągle żywą i zmieniającą się materię, na zawsze pozostając jej częścią. Pozostali, nie odeszli. Nadal są tu obecni.
Materiałów do wystawy użyczyli:
- Muzeum Powstania Warszawskiego
- Muzeum Warszawy
- Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków
- Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau
- Muzeum Miasta Gdyni
- Maciej Potrawiak
- Rodzina Jana Chrzana
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 1
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 2
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 3
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 4
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 5
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 6
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 7
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 8
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 9
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 10
- Otwórz okno dialogowe, slajd numer: 8
„ASP WAW’44” – Studenci i wykładowcy ASP w Powstaniu Warszawskim. Wystawa na dziedzińcu Pałacu Czapskich
kuratorka: Katarzyna Błesznowska-Korniłowicz
współpraca: zespół Archiwum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie – Tomasz Weresa i Mateusz Senczyno
patronat: Komitet Społeczny ,,Dumni z Powstańców’” ds. obchodów 80. rocznicy Powstania Warszawskiego
Dziedziniec Pałacu Czapskich
Akademia sztuk Pięknych w Warszawie
ul. Krakowskie Przedmieście 5
wystawa czynna: 1 sierpnia – 2 października 2024
identyfikacja graficzna i projekt ekspozycji: OKIOKI Studio na podstawie zdjęcia Ewy Faryaszewskiej ze zbiorów Muzeum Warszawy
korekta: dr Weronika Girys-Czagowiec